Toen onze zoon jonger was stond hij altijd prachtig in het leven. Hij was slim, levendig en leergierig, vooral naar alles wat met dieren en natuur te maken had. Hij had een mooie gevoelige kant en voelde feilloos de sfeer of emoties van mensen aan. Hij had veel energie en stond zodra hij wakker was ‘aan’.
Met 4 jaar startte hij op een reguliere basisschool. We kozen voor een kleine dorpsschool. Kleine klassen, mooi groot schoolplein, fijne gemoedelijke sfeer. Maar naarmate er meer van hem gevraagd werd, hij in een regulier stramien gedrukt werd met toetsen en leren wat er die dag op het programma stond, zagen we hem veranderen.
Onze zoon liep vast en zijn cito scores werden lager. Na testen, hulp van buitenaf, aanpassingen op school (voor zover dat op een reguliere school kan) ging het soms wat beter en dan weer slechter. Veel gesprekken hebben we op school gehad en vaak ging ik met een rotgevoel naar huis. Waarom blijven ze zo vasthouden aan een systeem dat voor onze zoon niet werkt? Waarom worden ze boos op een kind dat anders is / anders leert? Waarom komt er niet uit wat erin zit? Hij was ongelukkig, boos en wilde weinig tot niks schools meer leren. We kregen hem met moeite elke dag uit bed om naar school te gaan.
Voor de zomervakantie besloten we te zoeken naar een andere school, dit kon zo niet langer. Zo kwam Vivanto op ons pad. Bij het lezen van de site werd ik al heel blij. Dit was precies wat we zochten!
Bij het wennen en kijken op school was hij al heel blij. Voelde zich op zijn plek. Na de zomervakantie is hij gestart. We zagen hem na een periode van unschooling opbloeien in een vrolijke energieke jongen. Hij kwam vanuit zijn eigen intrinsieke motivatie met doelen voor de toekomst waar hij aan wilde werken. Hij heeft veel meer vertrouwen in zichzelf, is trots en ontdekt zijn passies en waar zijn kracht ligt. Wij als ouders hebben moeten loslaten, leren vertrouwen en staan achter de visie van Vivanto. Er zijn geen toetsen of cito uitslagen om te zien hoe je kind het doet. Maar zeg nu zelf. Wat is een betere richtlijn dan het zien van een gelukkig kind?!
De ouders